Tak więc, przerośnięte różnicowanie chondrocytów było opóźnione u zmutowanych myszy, z pogorszeniem w późniejszych stadiach rozwojowych i całkowitym brakiem różnicowania w dniu embrionalnym 18,5. Ponieważ zmutowane humeri nie zwiększyły rozmiarów, przeprowadziliśmy testy wbudowywania bromodeoksyurydyny w celu oceny proliferacji chondrocytów. W zarodkowym dniu 15.5, nie było komórek proliferujących w centrum epifizi lub w przypuszczalnej strefie kolumnowej w humeri zmutowanych myszy, w przeciwieństwie do wyników u myszy typu dzikiego (Figura 2B). Zmniejszona ekspresja genów markerowych chondrocytów u zmutowanych myszy w zarodkowym dniu 18.5 (Figura 2B w dodatkowym dodatku) sugerowała, że chondrocyty umierają. Zostało to potwierdzone za pomocą końcowego testu dUTP biotynowego końca nici dUTP (TUNEL) w zarodkowym dniu 17,5, który wykazał apoptotyczne chondrocyty w całym zmutowanym humeri, ale nie w humeri typu dzikiego (Figura 2C).
Retikulum endoplazmatyczne i organizacja i przetwarzanie Golgi w zmutowanych komórkach
Ryc. 3. Ryc. 3. Opuchnięte cewniki siatkówki endoplazmatycznej i nienormalna architektura Golgiego w mysich chondrocytach bez GMAP-210. Mikrografy elektronowe chondrocytów z humeri dzikiego typu i zmutowanego uzyskanego w 15.5 dniu embrionalnym wykazują zwiększony obrzęk retikulum endoplazmatycznego w chłoniakach nasadowych i kolumnowych u myszy pozbawionych GMAP-210 (panel A), w porównaniu z ich odpowiednikami typu dzikiego. Wyższy widok powiększenia chłoniaków nasadowych wykazujących rybosomy wzdłuż powierzchni błony spuchniętych cystern w mutancie wskazuje, że jest to część retikulum endoplazmatycznego. Mikrografy elektronowe osteoblastów z obojczyka kości dzikiego i zmutowanego humeri (panel B, górny rząd i przy większym powiększeniu w dolnym rzędzie) wykazują zwiększony obrzęk retikulum endoplazmatycznego w zmutowanym osteoblaście. Panel C pokazuje stosy Golgiego w komórkach chrząstki typu dzikiego, otrzymane w dniu embrionalnym 13.5 (górny rząd, strzałki) i komórki nerkowe typu dzikiego, uzyskane w 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 15 zarodku (dolny rząd, strzałka), ale nie w zmutowanych komórkach. Aparat Golgiego w zmutowanych komórkach składa się z kolekcji pęcherzyków i powiększonych cystern (grotów strzał).
Ryc. 4. Ryc. 4. Nieprawidłowe przetwarzanie białka po translacji i wydzielanie w komórkach mysich bez GMAP-210. Panel A pokazuje barwienie immunofluorescencyjne dla GM130, białka cis-Golgi i Arl1, białka trans-Golgi, w dzikich i zmutowanych pierwotnych fibroblastach skóry. Barwienie immunofluorescencyjne wykazuje, że zmutowane fibroblasty nie mają wzoru siatkowatego, który jest obecny w fibroblastach typu dzikiego i zamiast tego mają małe pęcherzyki, które zawierają białka związane z Golgim. Skala szarości jest używana do wskazania fluorescencji w obrazach, dla których pokazano tylko jedno białko, a kolor jest używany dla połączonych obrazów, na których pokazano oba białka. Połączone obrazy pokazują, że struktury zawierające GM130 (czerwony) i Ar1 (zielony) nie zachodzą na siebie w dzikim typie lub w zmutowanych fibroblastach. Chociaż wygląd aparatu Golgiego różni się od zmutowanych fibroblastów i fibroblastów typu dzikiego, brak nakładania się pęcherzyków zawierających GM130 i pęcherzyków zawierających Arl wskazuje, że zmutowane fibroblasty utrzymują polaryzację cis-trans aparatu Golgiego.
[patrz też: frezy do paznokci, Upadłość transgraniczna, Usuwanie blizn ]
Powiązane tematy z artykułem: frezy do paznokci Upadłość transgraniczna Usuwanie blizn