Kontrola tytoniu i wolność słowa – amerykański dylemat ad

W ten sposób przygotowuje się do podsumowania trwającej od dziesięcioleci walki pomiędzy tymi, którzy wierzą, że ochrona zdrowia publicznego może wymagać surowych ograniczeń w ekspresji komercyjnej a tymi, którzy ostrzegają, że jakikolwiek pęknięcie w zbroi ochrony Pierwszej Poprawki zagraża samej tkaninie i witalności demokracji amerykańskiej. W połowie lat 1980. American Medical Association dołączyło do American Heart Association i American Lung Association, wzywając do całkowitego zakazu reklamy i promocji papierosów. W zeznaniach Kongresu Amerykańskie Stowarzyszenie Zdrowia Publicznego podkreśliło wagę stawki: Papierosy nas zabijają. . . . Reklamy powinny promować dobre zdrowe produkty, a nie produkty, które zabijają. Firmy papierosowe w najgorszym wypadku stosują fałszywą reklamę: oszukańczo oferując wolność, jednocześnie aktywnie indukując niewolę. Generalny chirurg C. Everett Koop wyraził podobne pragnienie, aby zakazać reklamy wyrobów tytoniowych. Takie wezwania prowokowały i irytowały zwolenników wolności obywatelskich; Burt Neuborne z New York Civil Liberties Union powiedział Kongresowi, że proponowane zakazy stanowiły głos nieufności wobec zdolności zwykłych Amerykanów do samodzielnego osądzania, jak reagować na reklamę tytoniu .
W 1994 r. Raport Instytutu Medycyny (IOM) zażądał surowych ograniczeń dotyczących reklamowania wyrobów tytoniowych, w tym możliwego nałożenia całkowitego zakazu.2 W trosce o ochronę dzieci i młodzieży IOM stwierdziła, że Przedstawianie śmiertelnego nałogu jako zdrowia i zmysłów doświadczenie holowników przeciwko wysiłkom narodu, aby promować normę wolną od tytoniu i zniechęcać do używania tytoniu przez dzieci i młodzież. IOM wierzyła, że istnieją wystarczające dowody na to, że reklama zachęcała młodych ludzi do rozpoczęcia palenia.
W 2007 r. IOM ponownie wezwała do daleko idących ograniczeń w reklamie wyrobów tytoniowych – zauważając jednak, że nie jest wcale jasne , że takie ograniczenia przetrwają konstytucyjne wyzwanie 3. Rzeczywiście, członek komisji IOM i profesor prawa Cass Sunstein, który obecnie kieruje Biurem ds. Informacji i Regulacji Białego Domu, nie zgadza się z zaleceniem, powołując się na wątpliwości co do jego konstytucyjności.
W połowie lat siedemdziesiątych, kiedy Sąd Najwyższy pierwszy rozszerzył ochronę pierwszej wersji na reklamę, stwierdzając, że mowa handlowa nie była bezwartościowa na rynku pomysłów , podkreśliła, że reklama była wyrażeniem niższej wartości , zasługującym na mniej wymagające ochrona konstytucyjna niż dyskurs społeczny lub polityczny. W 1980 r. Trybunał przyjął ramy dla rozstrzygania spraw o mowie komercyjnej, znany jako test Central Hudson, zgodnie z którym regulacja mowy handlowej jest konstytucyjna tylko wtedy, gdy czyni to w sposób bezpośredni bezpośrednio interesujący interes publiczny i istnieje Rozsądne dopasowanie między rozporządzeniem a celem rządu.
Od tego czasu Trybunał podąża niepewną ścieżką. Wczesne decyzje dotyczące regulacji mowy handlowej odzwierciedlały szacunek dla zdrowia publicznego i dobrobytu – tendencja, która osiągnęła szczyt w 1986 r. W Posadas de Puerto Rico Associates przeciwko firmie turystycznej z Puerto Rico
[patrz też: karta tunelowania teredo firmy microsoft co to jest, kojec dla psa olx, dermatolog gniezno ]