Na przykład w grupie klonidynowej mediana czasu trwania klinicznie istotnego niedociśnienia podczas zabiegu wynosiła 15 minut, podczas gdy w pierwszym dniu po operacji wynosiła 180 minut. Dyskusja
Badanie POISE-2 wykazało, że klonidyna w niskiej dawce, w porównaniu z placebo, nie zmniejszyła złożonego wyniku śmierci lub zawału mięśnia sercowego bez u dorosłych poddawanych operacjom niekardiologicznym. Co więcej, klonidyna zwiększała ryzyko klinicznie istotnego niedociśnienia, klinicznie istotnej bradykardii i niekrytycznego zatrzymania krążenia.
Systematyczny przegląd okołooperacyjnego stosowania agonistów .2-adrenergicznych (tj. Klonidyna, deksmedetomidyna i miwazerol) obejmował 12 badań z udziałem pacjentów poddanych operacji pozasercowej; wyniki były zgłaszane osobno dla pacjentów poddawanych operacjom naczyniowym i tych, którzy byli poddawani operacjom pozanaczyniowym16. Metaanalizy wykazały, że wśród pacjentów poddawanych zabiegom naczyniowym, podawanie ustalonej dawki agonisty .2-adrenergicznego, w porównaniu z placebo lub standardowa opieka, znacznie zmniejszone ryzyko obumierania (13 zdarzeń w porównaniu do 26 zdarzeń, ryzyko względne, 0,47, 95% CI, 0,25 do 0,90) i zawał mięśnia sercowego (45 zdarzeń w porównaniu do 65 zdarzeń, ryzyko względne, 0,66; CI, 0,46 do 0,94). Wśród pacjentów poddawanych zabiegom nieinaczyniowym nie stwierdzono jednak istotnego wpływu agonistów .2-adrenergicznych na ryzyko zgonu (odpowiednio 16 zdarzeń i 15 zdarzeń, względne ryzyko, 1,05, 95% CI, 0,52 do 2,09) lub zawał mięśnia sercowego (Odpowiednio 36 zdarzeń i 26 zdarzeń, względne ryzyko, 1,25, 95% CI, 0,83 do 2,21).
Wyniki sześciu badań w przeglądzie układowym, które obejmowały dane dotyczące niedociśnienia sugerowały, że stosowanie agonistów receptorów .2-adrenergicznych u pacjentów poddawanych zabiegom pozasercowym nie zwiększało ryzyka niedociśnienia (względne ryzyko, 1,03; 95% CI, 0,89 do 1,21). 16 W przeciwieństwie do tego, badanie POISE-2 wykazało, że klonidyna w niskiej dawce zwiększa ryzyko klinicznie istotnego niedociśnienia.
W naszej próbie tylko 605 pacjentów przeszło operację naczyniową, z czego 83 miało pierwotne zdarzenie wynikowe. Brak efektu podgrupy w chirurgii naczyniowej (P = 0,34 w przypadku interakcji) sugeruje, że najlepsze oszacowanie działania klonidyny w odniesieniu do pierwotnego wyniku u pacjentów poddawanych zabiegowi chirurgii naczyniowej prawdopodobnie będzie podobne do wpływu w całej badanej populacji (tj. współczynnik ryzyka, 1,08; 95% CI, 0,93 do 1,26).
Kilka poprzednich prób okołooperacyjnej klonidyny sugerowało, że klonidyna w niskiej dawce zmniejsza ryzyko niedokrwienia mięśnia sercowego bez wywoływania hemodynamicznego kompromisu i że może zapobiegać zawałowi mięśnia sercowego i śmierci.10,11,17-19 W przeciwieństwie do próby POISE-2, te próby były małe (<300 pacjentów w każdej próbie) i obejmowały kilka zdarzeń.
Dowody sugerują, że chirurgiczna reakcja na stres jest mechanizmem, który może powodować niedopasowanie między podażą a zapotrzebowaniem na tlen mięśnia sercowego, niedopasowanie, które może prowadzić do okołooperacyjnego zawału mięśnia sercowego.4 Możliwe podejścia do łagodzenia niekorzystnych skutków chirurgicznej reakcji stresowej obejmują leczenie z beta-blokerem i leczeniem agonistą .2-adrenergicznym
[przypisy: polcortolon, metamina, cyklopiroksolamina ]
Powiązane tematy z artykułem: cyklopiroksolamina metamina polcortolon